Oh Deer...#eenklant

Ik ben een groot fan van onze bekende DIY-ketens. Ging je vroeger alleen naar de Gamma, Praxis of Karwei voor albastine of een boormachine, inmiddels kun je bij deze zaken prima terecht voor modieuze lampen, meubels en woonaccessoires. Sommige hebben zelfs een heuse wooncollectie en dito brochure.

Toen ik in zo'n zaak op een regenachtige zondagmiddag inspiratie stond op te doen, viel mijn oog op een kek vloerkleedje (dat eruitziet alsof het al jaren in een chic huis op de vloer heeft gelegen, je weet wel.) Voor een luttele 59€ haal je die uitstraling in huis.

Na een dag of 10 raakte ik ervan overtuigd dat ons huis er echt stukken beter uit zou zien mét dat kleedje dus na een online voorraadcheck (ja, er is er nog 1!) toog ik naar de winkel. Helaas: geen kleed in het actieschap.

Gelukkig zag de servicebalie er veelbelovend uit: een enthousiaste jongedame met een bedrijfspakje, een coole zwarte ear piece en een heel groot beeldscherm. Toen ik haar vroeg naar het laatste lichtgrijze kleedje dat in de aanbieding was trad vertwijfeling mij tegemoet. Daarna volgde een opeenvolging van teleurstellingen. Ze wist niet hoe het kleedje heette dus kon het niet opzoeken in haar computer (Oh ja! Daar ligt de brochure waar het in staat). Er was er nog 1 op voorraad maar ja, waar was het nou? Een baliecollega had he-le-maal geen zin om met mij op zoek te gaan naar mijn kleedje (het is vast het showmodel bij de ingang, denk ik). De bedrijfsleider (in het zwart, serieuze blik) die toevallig kwam aangesneld bleek geen oog te hebben voor mij maar alleen voor die ikhebhelemaalgeenzin-collega. Mijn earpiece ging van pure ellende een andere klant helpen. Later zei ze dat ze best wel wilde helpen maar haar balie niet kon verlaten. Waarop ik zei dat ik dat best begreep dus dat ze een andere collega moest vragen, of mij gewoon nee moest verkopen. De verlossing leek te komen in de vorm van een senior medewerker die meeliep, mijn kleedje vond (als smoezelig showmodel op de grond) maar vervolgens veel moeite bleek te hebben met de verkoop van een showmodel. Je begrijpt: mijn ergernis won het van de overtuiging dat ik het kleedje echt nodig had in mijn leven, en ik vertrok.

Maar ik help onze ketens graag op weg met een aantal tips! Natuurlijk, het is best moeilijk om ervoor te zorgen dat al die klanten in die prachtige filialen een goede ervaring hebben. Maar ik vind het toch wel een beetje de basis dat medewerkers weten wat er in de actiebrochure staat (hier kunnen klanten namelijk zomaar voor komen), dat er standaardafspraken zijn voor de verkoop van showmodellen (30% korting aan het einde van de actieperiode?) en dat in ieder geval de bedrijfsleiders met zwarte overhemden en serieuze blikken wél snappen dat alles uiteindelijk om die klant gaat. Dan lopen die klanten met een serieuze intend to buy ook met een product naar buiten. Best nog een karwei.