Oh Deer...#traintravel2
Bijgewerkt op: 20 mrt. 2020
Ben jij ook een van die mensen die dagelijks de trein neemt? Ik moet bekennen: als echte petrolhead, blijf ik me verbazen over wie je zoal op je dagelijkse treinreizen tegenkomt... Een korte kennismaking - mét adviezen hoe hiermee om te gaan.
De jahetiswelheeldrukmaarikhebgewoongeenzinineenbuurman-medereiziger. Je kent 'm vast wel: het is de reiziger (meestal jong, getooid met rugzak en koptelefoon) die in overvolle spitstreinen zijn rugzak gewoon op de stoel naast zich laat staan, ook al zijn we op het punt beland dat mensen moeten blijven staan (je betaalt voor vervoer, niet voor een stoel, nietwaar?). Deze medereiziger laat zich niet intimideren door de drukte en toont geen enkele intentie om plaats te maken voor de plekzoekenden. Advies: laat je níet afschrikken, vraag 'Zou ik hier mogen zitten?' en blijf net zolang staan totdat je zit. De boze blik beantwoord je gewoon met een stoïcijnse blik. Die wint het altijd.
De luid pratende medereiziger. In de meeste gevallen is dit een jongedame die sans gêne haar diepste zielenroerselen deelt met haar toehoorder. In het begin is het nog wel leuk, maar op een gegeven moment wil je eigenlijk niet meer weten hoe vaak haar vriendje heeft geappt en met wie Julia nu weer verkering heeft. Het blijft een boeiend fenomeen dat het deze reizigers niet interesseert dat een heel rijtuig meegeniet met alle juicy details. Ik deel dus ik ben. Het ultieme hoogtepunt beleefde ik toen iemand op een vol balkon ging zitten facetimen. Advies: doe mee met de conversatie! Ik bedoel: als je gedwongen wordt mee te luisteren, mag je er ook iets van vinden. Helemaal leuk als je anderen uit de vierzitter kunt verleiden er een groepsdiscussie van te maken. Succes verzekerd.
En last but not least: de etende medereiziger. Hier ga je meestal pas naast zitten als er verder echt geen plek is. Over het algemeen laat deze medereiziger een spoor van vernieling achter: een rijtuig riekend naar een ‘kapsalon’ of stationspasta, broodkruimels op stoelen en uitklaptafeltjes (klap nóóit zomaar je tafeltje uit!) en natuurlijk de overvolle prullenbakjes. Het positieve daarvan is overigens wel dat deze medereizigers nog een poging hebben gedaan hun afval op te ruimen. Want anno 2019 is het een stuk cooler om de overblijfselen van je ontbijt, lunch of diner op de grond te gooien of op je stoel te laten liggen. Gewoon omdat het kan. Advies: Gewoon een patatje meepikken werkt heel goed ('Ach, het ruikt ook zó lekker!').
De medereiziger met gehoorbeschadiging (Heeft hij zijn oortjes wel in?), de dromerige, neuspeuterende medereiziger (Gaat hij de oogst nu echt in zijn mond stoppen?!) en de jolige treinconducteur (welgemeend advies: laat na meer dan 10 minuten oponthoud de joligheid maar achterwege) laat ik voor een andere blog. De laatste zou overigens aan populariteit winnen als hij (of zij) ons op een regenachtige ochtend op dat vrolijke toontje nog eens meeneemt door de reisetiquette. Deze column voorlezen mag ook. Wie weet blijft er iets hangen.
En mocht je zelf binnenkort weer eens gaan treinen: neem een goede kop koffie, muziek en ‘oortjes’ mee. En ga, als het even kan, in de buurt zitten van een knappe, welriekende man of vrouw. En als hij (of zij) uit zijn neus gaat peuteren, gewoon vragen of u ook een hapje mag. Hebben je medereizigers gegarandeerd een topdag én een goed verhaal voor op kantoor. ;-)