Oh Deer...#50
Een aantal weken geleden was ‘ie er opeens…the BIG 5-0 (spreek uit op z’n Engels). Gelukkig zat ik in Frankrijk dus ik ontsnapte aan dat gênante moment dat je nietsvermoedend de deur uitloopt en merkt dat een groepje vrienden daar een Sarah van 10 meter heeft neergezet. Ik kan iedereen overigens aanraden dat wél eens voor iemand anders te doen, want de pret van zo’n actie gaat weken mee ;)
Mocht je zelf er eigenlijk niet zo’n punt van maken, die BIG 5-0, dan praten de marketeers anno 2021 je dat wel aan. Plus magazine, hét 50-plus tijdschrift, viel bij mij al op de mat toen ik 48 werd. Ik gok dat ze daar denken: jong geleerd, oud gedaan. Dan kun je je alvast een beetje voorbereiden. Want als ik de content op de site moet geloven dan markeert deze leeftijd Het Grote Kantelpunt. Naar een leven met meer fietstochten (met grijs kort koppie, blauw regenjack en bijpassende rugzak), zorgen over je bloeddruk en de permanente twijfel of je partner zachter is gaan praten of jij gewoon toe bent aan een gehoorapparaat. Tip van Flip: als je je haar niet afknipt, dan hebben veel mensen niet door dat je er een hebt. En sinds kort kunnen wij 50-plussers natuurlijk onze sim only bestellen bij 50+ mobiel. Zij gaan ervan uit dat je aan 200 belminuten per maand genoeg hebt, Whatsapp nog niet hebt ontdekt én verleid kan worden met gratis en onbeperkt PC-hulp. Misschien moet iemand ze daar vertellen dat de meeste 50-ers en 60-ers vrijwel hun hele carrière hebben gewerkt met PC’s. En – heel bijzonder - de intrede van het internet op kantoor eind jaren negentig hebben meegemaakt. Dat was wel, inderdaad, in de vorige eeuw. En natuurlijk kun je als je die magische 50-grens bent gepasseerd eindelijk lid worden van 50PLUS. Je kent ze wel, de politieke partij die tussen het intern gebakkelei door opkomt voor ‘onze belangen’.
Gelukkig gloort er ook hoop aan de horizon: er zijn mannen die vinden – ja, écht – dat de 50-plusvrouw alleen maar plussen heeft, de fun schijnt nu pas echt te beginnen (yay!) en een ouder brein kan meer dan je denkt!
Maar even zonder gekheid: je hoeft maar een beetje rond te kijken in de Albert Heijn op een zondagmiddag en je weet dat de 50-plusser van nu helemaal niets van doen heeft met de 50-plusser van pakweg 35 jaar geleden. En dat is niet zo vreemd: deze generatie vlotte dames en heren wordt ouder, krijgt kinderen op latere leeftijd (die wonen gewoon nog thuis), switcht meerdere keren van baan en moet minimaal tot z’n 67e doorwerken. Dat de arbeidsmarkt hier nog niet klaar voor is zou zomaar kunnen kloppen. En dat de huidige leeftijdsclassificaties (iedereen boven de 50 in dezelfde bucket) onbewust hieraan bijdragen, zou ik bijna een open deur willen noemen. Dat wij in die ene emmer flexibel moeten meebewegen hebben wíj allang in de gaten; nou de werkgevers nog.
Ik doe hierbij een oproep om de term 50+ once and for all over boord te kieperen, en te vervangen door 70+. En laat ons 50-ers en 60-ers gewoon nog lekker doorwerken en genieten van het leven. Het Grote Kantelpunt komt later wel.